beslenen kedinin sahiplerini sevme şekilleri

siz onları ne kadar çok severseniz, onlar da sizi bir o kadar çok seviyorlar bundan eminim. erzurum'da okurken, tamamen tesadüfen petshopun birinde minnacık bir kedi yavrusuna denk geldim. belli ki para kazanmak amacıyla, annesinden çok erken ayırmışlar hayvanı. ne mama yiyebiliyor kendi başına, ne süt içebiliyor. koymuşlar ufacık bir kafase, ölümü bekliyor resmen. girdim hemen petshopa, dedim abi ne kadar bu kedi. 50 lira ver al götür dedi, elimi cebime attım 30 liram var. abi dedim böyle böyle, ben bu kediye bakmak istiyorum, 30 liram var. adam da o kedinin, orada öleceğini anlamış olacak ki uzatmadan verdi. kediyi alıp eve gittim, götürürken bütün yol ağlamaklı bir ses tonuyla bağırdı. belli ki karnı aç, zaten el kadar hayvan. süt koydum içemiyor, yemek verdim yiyemiyor. elime lastik eldiven geçirdim, parmaklarının uçlarına minik delikler açtım ve eldivenin içine biraz süt döktüm. bildiğin 1.5 hafta emzirir gibi bu şekilde besledim onu. 1.5 hafta sonra tek başına süt içebilecek kadar büyüdü, evin içinde fink atmaya başladı.. benim yatağımdan başka yerde yatmaz oldu, ben yatağa girmeden uyumaz hale geldi kısa süre içerisinde. ancak daha sonradan malum öğrenci evindeki düzensizlik sonucunda uyku düzenim fazlasıyla düzensiz bir hal aldı ve bu durum ister istemez ona da yansıdı. gündüzleri ben uyurken uyuyor, gece gelince de beni uyutmuyordu. hayvan da haklı, sıkılıyor tek başına tabi. ama uyandırmak için de dolabın üstünden, uyuyan insanın kafasına atlanmaz be kardeşim. zaten yemedim, yedirdim aslan yavrusu gibi oldu... hiç unutmam, bir gün okuldan geldim. feci şekilde moralim bozuk, vurdum kafayı yattım direk. anlamış olacak ki, geldi yanıma yattı yüzüme bakıyor. ulan ağladım ağlayacağım, konuşacak kimseyi bulamamışım zaten. başladım kediye anlatmaya, ulan en iyi dinleyiciden daha iyi dinlemediyse, daha çok moral vermediyse bende bir şey bilmiyorum. ulan hayvan, onunla ilgilenmek yerine bilgisayarla çok fazla vakit geçirince sıkılıp modemin fişini çekiyordu ötesi varmı lan. kısacası kedilerde, sizi sevdiğini bir şekilde belli ediyor. belki sizi kızıdırarak, belki sizinle oynayarak, belki size gelip sürünerek/sırnaşarak yapıyor bunu. ama bir şekilde yapıyor işte.

dünyanın en harika şeyi olabilir. alerjim sebebiyle kedi sahiplenemiyorum ama abimin kedilerine kısa süreliğine evimde bakma durumum oldu. o bir iki hafta içerisinde bile o kadar çok sahiplendiler ki beni, işe dönme saatim yaklaşınca kapıda bekliyorlardı, işe gidiş saatimde de bırakıp gitmeyeyim diye kapının önüne yatıyorlardı. evladım gibi oldular resmen işten yorgun argın da gelsem onları doyurmaktan, temizliklerini yapmaktan, saatlerce sevgi gösterip oynamaktan bıkmadım. hatta üstteki arkadaşın anlattığı gibi koca evde tek başıma hüngür hüngür ağlarken bana arkadaş olup mutluluk kattılar resmen. kedi sevmeyenleri kınıyorum burdan. sadece kucağınıza yatırıp tüylerini okşamanızı isteyen hayvanı nasıl sevmezsiniz anlamıyorum hatta.

benim de var evde bi tane minnak. safir ismini koydum 2 buçuk aylık. çok hastaydı aldım iyileştirdim şuan benden sağlıklı. o kadar enteresan hareketleri var ki bazen onun bir hayvan olduğunu unutuyorum. alarm çaldığında sabah işe gideceğimi bildiği için gelip yanaklarımı ısırıyor uyandığımda da arkasını dönüp gidiyor. kapıdan çıkmadan bi kere daha sürtünüyor. burnumu uzatınca burnunu getiriyor. geçenlerde baya bi hasta oldum yatak döşek yatıyorum. dibimden ayrılmadı. nerden çıkmış kediler nankör lafı gerçekten bilmiyorum. dizi falan izlediğimde gelip benimle izliyor. biyolojik saatini tamamen bana göre ayarladı. kendi kuyruğunu kovalıyor başı dönünce gelip dizime pat diye atıyor kendini sırt üstü. göbeğini biraz sevmezsem başka bir şeyle ilgilenirsem arkasını dönüp trip atıyor. inanılmaz derecede ilginç bulduğum hayvan türüdür.

kendini bitirince beni temizlemeye başlıyo bir de masaj yapıyo sanırım beni çok seviyo. ona kızım diyorum ismi bal

ben de daha bulduğumda en fazla 3 haftalık olan peyti'mi anlatıyım o zaman :d her tarafı yara bere içindeydi. kendisine sahip olmam için beni seçmiş olucak ki iki gün boyunca kapımızın önünden ayrılmadı. süt verdim içmedi. böyle olmuycak bu iş diyip eve aldım, annemle yıkayıp temizledik bi güzel. tam 1 yıl boyunca kolumda uyuttum. beni kendi ablamdan kıskanıp ablam bana ne zaman yaklaşıcak olsa ablamın suratına atlamalarını unutamıyorum hala :d bi gün komşumuz aşure yapmış getirmiş bizde masanın üstüne koymuşuz kalmış öyle. peyti masaya çıkıp koca bi aşureyi yiyip üstüne odamda ki halıya tüm aşureyi kusmuştu :d erkekti, kısırlaştırmayı asla düşünmedik doğru değil bana göre bu ama evden kaçmalar başladı zamanla. kaçıp bi iki gün sonra geri geliyodu. ama en son kaçtıktan sonra bi daha gelmedi. yani ben de sokakta bulmuştum zaten aslında sokak kedisiydi hep ait olduğu yere gitmek istedi demek ki diye avuttum kendimi. aradan 6 yıl geçti artık yeni bi kedim olsun istiyorum. mezun olur olmaz sahiplenicem :)

Bizim bahçedeki kedi sevgi göstergesi olarak kendisini sevme hakkı veriyor o da sayılır mı?